per
دانشگاه علامه طباطبایی
دو فصلنامه دانش های بومی ایران
2345-6019
2538-2543
2017-09-23
4
8
1
36
10.22054/qjik.2018.9793
9793
Research Paper
چالشهای دانش بومی کار و همکاری ایرانیان (مقایسه قبل و بعد از انقلاب اسلامی در ایران)
Challenges of Indigence Knowledge of Work and Iranian Cooperation
(Pre-Post Revolution Comparison)
محمود مهام
maham812002@yahoo.com
1
استادیار پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی
تغییرات جوامع را از دو منظر درونی و بیرونی میتوان بررسی کرد. اولی ناظر بر کلیه تجارب زیسته اعم از پنهان و آشکار و تکیهبر درونزا بودن تغییرات است و دومی، بر از پیشساخته بودن چارچوب نظری و تحمیل نظریه بر میدانِ واقعیت اتکا دارد. هدف اصلی در این مقاله بررسی مطالعات و تحقیقات صورت گرفته در مورد «کار» و «همکاری» در قبل و بعد از انقلاب اسلامی در ایران است تا مشخص شود که با تکیهبر کدام گمانه و پیشفرضها و فرضیهها، چارچوبهای مفهومی و نظری در این زمینه مسئله یابی کردهاند و فرایند حل مسئله متناسب با آن ارائه کردهاند؟ شناسایی، گردآوری آثار بهعنوان منابع دادهها و اطلاعات و تفکیک متون بر اساس زمان چاپ (قبل و بعد از انقلاب اسلامی) و مضامین و رویکردهای آنها (بر اساس تکیهگاه دانشی) نشان میدهد که در تحلیل تغییرات نظام اجتماعی- در معنای عام آن- با محوریت «کار» و «همکاری»، با دو دانش یعنی دانش بومی (اعم از مکتوب و شفاهی) و دانش رسمیِ وارداتی و ترجمهای مواجه هستیم. با توجه به تفاوت ماهوی در نگرشهای سازنده هر یک از این دانشها-که اولی مبتنی بر فرهنگ و تاریخ و شرایط اجتماعی کشورهای جهان سوم و از آن جمله کشورهای جنوب غربی آسیا و در آن میان، جامعه ایران از یکسو و دومی، بر اساس شناخت رسمی و دانشگاهی ساختهوپرداخته نظام سوداگری-استعماری غرب و دانش برخاسته از آن از سوی دیگر- شناختهای متفاوت و بلکه متضادی از سابقه و پیشینه کار و همکاری و آسیبشناسی امروز و تجویز برای آینده به دست میآید. تقابل دانش رسمی دانشگاهی علوم اجتماعی ما با دانش بومی عمدتاً از طریق اقتدار سیاسی و اقتصادی جهانی در طی یکصد و پنجاه سال گذشته بهویژه پس از جنگ جهانی دوم از طریق برنامههای رسمی حکومت و دولتهای تحت سلطه در قالب برنامههای نوسازی صورت گرفته است که مقاومتهای مختلفی را در جامعه ایرانی موجب گردید. پیروزی انقلاب اسلامی نقطه عطفی در فرآیند تقابلِ فعال به لحاظ سازمانی و نظام اجتماعی در ابعاد مختلف آن محسوب میشود. تحلیل محتوایی آثار موجود بهمثابه پشتوانه و پیشینه نظری از یکسو و سوابق تجربی قدیمی و متأخر در زمینه کار و همکاری در جامعه ایران از سوی دیگر نشان میدهد که چالشهایی جدی ناشی از شکاف میان «میدان» و «نظریه» در فهم «کار» و «همکاری» و آسیبشناسی فرهنگ کار و همکاری ایرانیان پدید آمده است. آثار و منابع دستاول و دستدوم و تصویرهای ارائهشده در آثار مردمشناسی مبیِّن تقابل الگوهای کار و همکاری هستند که ریشه در تغییرات اجتماعی دارند. رویارویی جامعه ایرانی که غالباً روستایی- عشایری و یا شهرهای ایرانی- اسلامی بوده با دولتهای شبه مدرن پهلوی موجب شکلگیری دو نوع تحلیل در دو سطح برای تشریح چگونگی وضعیت کار و همکاری در ایران گردیده است. در پیش از انقلاب، سطح اول مشتمل بر دیدگاه رسمی، دولتی، دانشگاهی بوده و سطح دوم، دربردارنده واقعیت و میدان فرهـنگ و جامعه ایران که اتفاقاً غیررسمی میباشد. پس از پیروزی انقلاب اسلامی، تقابل نهادی جامعه ایرانی – اسلامی از مسیر نظام تازه تأسیس جمهوری اسلامی و طراحی و تجربه انواع نهادهای انقلابی خصوصاً جهاد سازندگی با شعار "همه با هم"، واقعیت استمرار چالشگری فرهنگی و اجتماعی را با تحلیلها و سازمانهای وارداتی نشان میدهد. عبور موفقیتآمیز از این چالش فرهنگی در گرو بازشناسی انتقادی سابقه کار و همکاری و گروهها و سازمانهای کار جمعی در قالبهای متنوع و متعدد و بانامهای محلی فراوان در روستاها، عشایر، اصناف، گروهها و سازمانهای مذهبی و مسلکی و وقفی همتراز و ناهمتراز در ایران است تا تحلیل فرهنگ کار بتواند از سطح خُرد، فردی و یا جمعی در قالبهای بومی و سنتی و روانشناختی به سطح کلان، جامعهشناختی و سازماندهی با کارکردهایی در زمینههایی جدید – و البته بر پایه ساختها و تجربیات تاریخی- ارتقاء یابد و رویارویی بافرهنگ مهاجم، از بُعد دانشی امکانپذیر گردد
The main purpose of this paper is to review the studies and research on "work" and "cooperation" before and after the Islamic Revolution in Iran in order to determine which conjectures and assumptions, the conceptual and theoretical frameworks in this field Problem solving and problem solving process? Identifying, collecting works as sources of data and information and distinguishing texts based on the print time (before and after the Islamic Revolution) and their contents and approaches (based on the knowledge base) shows that in analyzing the changes of the social system in its general meaning - with The focus is on "work" and "cooperation", with two knowledge (indigenous knowledge and translation knowledge). Therefore, two types of analysis have been developed at two levels to illustrate the status of work and cooperation in Iran. In the pre-revolutionary period, the first level consists of an official, governmental, and academic perspective, and the second level includes the reality and the field of Iranian culture and society, which is incidentally unofficial. After the victory of the Islamic Revolution, the institutional contrast of the Iranian-Islamic society with the design and experience of a variety of revolutionary institutions, especially the construction Jihad with the slogan "all together", reveals the reality of the continuing cultural and social challenge with analyzes and import organizations. The successful passage of this cultural challenge depends on the critical recognition of work experience and collaboration, and community groups and organizations in diverse and diverse array of formats, and numerous localities in villages, nomads, guilds, religious groups and religious organizations in Iran for an analysis of work culture can be promoted from a micro, individual, or collective level to traditional, psychological, and macro levels, to a macro, sociological, and organizational level with functions in new areas - and of course based on historical constructs and experiences.
https://qjik.atu.ac.ir/article_9793_140ee154f55ef202ae2cc8dd4011d3e6.pdf
دانش بومی
کار
همکاری
نهاد انقلابی جهاد سازندگی
کارهای جمعی و کنشهای یاریگرانه ایرانیان
سازمانهای کار ستیز و ضد مشارکت
: Indigenous
work
cooperation
Revolutionary Institute of Construction Jihad
Iranian Collective Works and Cooperative Actions
Anti-Work and Anti-Cooperative Organizations
Jihad Organization
per
دانشگاه علامه طباطبایی
دو فصلنامه دانش های بومی ایران
2345-6019
2538-2543
2017-09-23
4
8
37
72
10.22054/qjik.2018.9795
9795
Research Paper
تنوع کشت چندکشتی و درهمکشتی (درهمکاری)
The Diversity of Cultivation, Multi-Cultivation and Mixed-up Cultivation
مرتضی فرهادی
farhadi2000@yahoo.com
1
استاد مردم شناسی دانشگاه علامه طباطبائی
شاید یکی دیگر از حکمتهای ناشناختهتر کشاورزی و باغداری سنتی درتمدنهای کهن، که توانسته زمینهای کشاورزی را هزاران سال سرزنده و سرپانگهدارد، همین تنوع در کشتانواع و ارقام گیاهان و درختان مزروعی در قطعاتی کنار یکدیگر (چندکشتی) و باهم کاشتن گیاهان زراعی به صورت همزمان و هممکان (همکشتی) همچنینکاشت گیاهان زراعی و درختان با یکدیگر و کاشتن درختان مختلف در فضاییواحد و یا نزدیک به یکدیگر باشد. این همان روشی است که طبیعت ازمیلیونها سال پیش تا به امروز کم و بیش گزیده است و کشاورزی جهان تقریباً تاعصر سلطه سرمایهداری ـ و دیدگاه تنگنظرانه و کوتهبینانه و حلزونی آن یعنیبیشترین سود در کمترین زمان و به هر قیمت ـ کموبیش آن را رعایت میکرده است.. این شیوه ها کاملا برخلاف روش تک کشتی و کلان کشتی امروزی کشت و صنعتها و سرمایهداری ارضی در دوره حاضر میباشند.
One of the more unknown wisdoms of the traditional agriculture and horticulture in the ancient civilizations which could invigorated agricultural fields for thousands years, probably, would be this diversity in cultivating different kinds of arable plants and trees in juxtaposed pieces (multi-cultivation), and co-cultivating arable plants in the same time and place (mixed-up cultivation), and also cultivating arable plants and trees altogether and planting different trees in the same place or close to each other. This is the same method that Nature has been selecting since million years ago to the present time, and the world agriculture until the domination of Capitalism by its insular and narrow-minded perspective, i.e. the most interest in the least time and by each price, to some extent, has paid attention to it. These methods are thoroughly opposed to the modern mono-cultivation and macro-cultivation of the arable Capitalism.
https://qjik.atu.ac.ir/article_9795_c8978c3c07ef2d4c96d87531fe9c834f.pdf
تنوع کشت
چندکشتی
درهم کشتی
کشاورزی
باغداری
کلان کشتی
تک کشتی
Cultivation diversity
Multi-cultivation
Co-cultivation
Agriculture
Horticulture
Macro-cultivation
Mono-cultivation
per
دانشگاه علامه طباطبایی
دو فصلنامه دانش های بومی ایران
2345-6019
2538-2543
2017-09-23
4
8
73
122
10.22054/qjik.2018.32491.1110
9115
Research Paper
یادگیری الگوی پیشگامی و سازگار پذیری تابآوری شناختی مبتنی بر دانش بومی کارآفرینان ایرانی
Cognitive Resilience Proactive & Adaptive Pattern Learning Based on Iranian Entrepreneurs’ Indigenous Knowledge
رضا منوچهری راد
ir.innovator@gmail.com
1
حسام زندحسامی
h.zand.qiau@gmail.com
2
علی داوری
3
مرتضی موسی خانی
pres@qiau.ac.ir
4
گروه کارآفرینی، دانشکده مدیریت و حسابداری، واحد قزوین، دانشگاه آزاد اسلامی، قزوین، ایران
استادیار، گروه کارآفرینی، دانشکده مدیریت و حسابداری، واحد قزوین، دانشگاه آزاد اسلامی، قزوین، ایران
استادیار کارآفرینی دانشگاه تهران
گروه کارآفرینی، دانشکده مدیریت و حسابداری، واحد قزوین، دانشگاه آزاد اسلامی، قزوین، ایران
تابآوری سازمان بهعنوان ظرفیت تغییرپذیری و سازگارپذیری در مقابل چالشهای محیطی، مفهومی است که دو دهه اخیر موردتوجه اندیشمندان قرار گرفته است. تابآوری شناختی پیشنیازبااهمیت تابآوری سازمانیو نوعی فرآیند ذهنی برای یادآوری، فهم، تحلیل پدیده، بهکارگیری آن در تصمیمگیری، حل مسئله و پاسخ به تغییرات محیطی است. ازآنجاکه پژوهشهای پیشین بیشتر متمرکز بر چیستی و چرایی حوزههای مختلف تابآوری شناختی، عاطفی-احساسی و رفتاری بودهاند، هدف این پژوهش ارائه الگوی کاربردی، برای پاسخ به این سؤال است که چگونه میتوان سطح کلی تابآوری شناختی سازمان را براساس ابعاد، مؤلفهها و شاخصهای مهم آن و با تکیه بر دانش بومی کارآفرینان ایرانی تغییر داد. این پژوهش کیفی، تحقیقی روایتی است و روش اجرای آن تحلیل گفتمان است که با تکنیک مصاحبههای عمیق و هدفمند انجامشده است. یافتههای حاصل از تحلیل تجربه زیسته 10 کارآفرین تثبیت شده با تجربۀ تابآوری در کار خویش و دو پژوهشگر کارآفرینی با تجربۀ مرشدی کسبوکار، نشان میدهد که چگونه دانش بومی و مفهومی کارآفرینان طی سه فرآیند: 1. تابآوری شناختی سخت با زیرفرآیندهای یادآوری و فهم؛ 2. تابآوری شناختی نرم با زیرفرآیندهای کاربرد، تحلیل، ارزشیابی و نقد و 3. تابآوری شناختی اقناعی با زیرفرآیند نوآوری مبتنی بر ویژگی سلسلهمراتبی نظریه عمومی سیستمها منجر به نوآوری شناختی میگردد. براساس یافتههای پژوهش از آنجا که نتیجه تابآوری شناختی بهمثابه رفتار سازمانی، نوعی یادگیری مشترک جمعی (همچون سبکهای سازگارپذیری و پیشگامی) است، پیشنهاد میشود کارآفرینان این سازه مهم را بهعنوان یک مفروض زیربنایی فرهنگسازمانی در حین بازآفرینی مدلهای کسبوکار تحلیل نمایند تا زمینه تحقق تابآوری سازمانی فراهم شود.
Organizational resilience (OR) as a change capacity & adaptability to environmental challenges is a concept which has been considered by scholars in the last two decades. Cognitive Resilience (CR) as a prerequisite of OR is a mental process for remembering, understanding, analyzing and applying them for decision-making, problem-solving and responding to the environmental changes and it is important. Since previous researches have focused more on cognitive, behavioral & affective resilience’s what and why, the purpose of this research was to present an application pattern for answering to this question that how the level of organization’s CR could be changed by Iranian entrepreneurs’ indigenous knowledge (IK) based on dimensions and important indexes. This research is qualitative and narrative that its method is discourse analysis method based on in-depth interviews.The results of 10 established entrepreneurs’ living experience & 2 entrepreneurship researchers, who have had resilient experience in their work or business mentorship showed how entrepreneurs’ IK & conceptual knowledge based on the hierarchical property of systems theory, lead to cognitive innovation in three stages: A. Hard cognitive resilience includes sub-processes remembering & understanding; B. Soft cognitive resilience includes sub-processes application, analysis & evaluation; C. Conviction cognitive resilience includes sub-process innovation. Based on this finding, since the CR as an organizational behavior is a type of collective learning (such as adaptability & proactively), we suggested entrepreneurs analyze this important construct as an underlying assumption of organizational culture during business model reinventing for realizing OR.
https://qjik.atu.ac.ir/article_9115_9c2cf82a2c572d47a2b00e7732bb74f6.pdf
دانش بومی
تابآوری شناختی
تابآوری سازمان
سبک سازگارپذیری
سبک پیشگامی
کارآفرینی
رفتار سازمانی
indigenous knowledge
Cognitive resilience
Organizational resilience
Adoptability pattern
Proactive pattern
Entrepreneurship
Organizational Behavior
per
دانشگاه علامه طباطبایی
دو فصلنامه دانش های بومی ایران
2345-6019
2538-2543
2017-09-23
4
8
123
162
10.22054/qjik.2019.35593.1124
9400
Research Paper
تأملی بر خوراک بومی و فرهنگ در شهرستان ایرانشهر (مورد مطالعه: روستای دامن)
Indigenous Food and Culture in Iranshahr, Balochistan
Indigenous Food and Culture in Iranshahr, Balochistan
(Case Study: The Village of Damen)
اصغر عسگری خانقاه
asq.asqari_khanqah@iauctb.ac.ir
1
عطیه آذرشب
ati.azarshab@gmail.com
2
بهروز روستاخیز
b.roustakhiz@ut.ac.ir
3
استاد گروه مردمشناسی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران مرکزی؛ تهران، ایران
دانشجوی دوره دکتری مردمشناسی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران مرکزی؛ تهران، ایران
دانشجوی دوره دکتری مردمشناسی دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران؛ تهران، ایران
مقاله حاضر به مطالعه نظام غذایی بومی و سنتی ساکنان بلوچ روستای دامن واقع در شهرستان ایرانشهر پرداخته است. هدف از انجام پژوهش تشریح نظام غذایی این مردم، تعیین و بررسی عناصر تشکیلدهنده آن و سازوکارهای موجود در این نظام غذایی سنتی اسـت. پژوهش کنونی با بهرهگیری از روش کیفی مردمنگاری انجام شده و در آن از تکنیکهایی چون مصاحبه، مشاهده و مشاهده مشارکتی بهره گرفته شده است. مطالعه ما در این نظام سنتی بیانگر تأثیر قابل توجه محیط طبیعی ساکنان و نیز، دخالت عوامل فرهنگی و اجتماعی در شکلدهی به یک سیستم غذایی بومی در منطقه میباشد. درواقع، در این ارتباط تنگاتنگ میان خوراک و عوامل طبیعی، عوامل اجتماعی- فرهنگی و عوامل اقتصادی، دستهای از مفاهیم بهطور پیوسته تولید و بازتولید شده که در نهایت، هم منجر به هویتیابی غذاهای بومی روستا و هم هویتیابی ساکنان روستا گردیده است. بهطورکلی، با بررسی مجموع عوامل یادشده نوعی فرهنگ غذایی در میان مردمان روستا برجسته شده که شاکله آن مبنایی برای هویتیابی و تمایز آنها از ساکنان نقاط دیگر گردیده است.
The present paper studies the local and traditional food system of Baloch residents in Damen. The purpose of this study is to describe the food system of these people, determine and evaluate its constitutive elements and mechanisms existing in this traditional food system. The present study has been carried out using the qualitative method of ethnography and in it the techniques such as interviews, observation and participatory observation have been used. Our study in this traditional system represents a significant impact on the natural environment of residents, as well as the involvement of cultural and social factors in shaping a native food system in this region. In fact, in this close relationship between food and natural, cultural, social and economic factors, a set of concepts is constantly produced and reproduced, which eventually led to the identification of local cuisine and village residents. In general, by examining the whole mentioned factors, some kind of food culture has become prominent among the people of the village, which has been the basis for identifying and distinguishing this people from other parts.
https://qjik.atu.ac.ir/article_9400_56902a395ee3b6d6ce54d18d0b872a20.pdf
نظام غذایی
فرهنگ
مردمنگاری
مردم بلوچ
روستای دامن
شهرستان ایرانشهر
Food System
Culture
Ethnography
Baloch People
Damen Village
Iranshahr Township
per
دانشگاه علامه طباطبایی
دو فصلنامه دانش های بومی ایران
2345-6019
2538-2543
2017-09-23
4
8
163
194
10.22054/qjik.2018.9402
9402
Research Paper
بوکن: سکونتگاههای سنتی مقنیان (نمونه بوکنهای اردکان)
Bukan: Traditional Settlements for Moqanian
نادر پیری اردکانی
1
پژوهشگر حوزه دانش های بومی ایران
در معماری ایران بوکن[1] کاربردهای متعددی دارد. جغرافیا و محیط تعیینکننده شکل ساختاری بوکن است. در استان کویری یزد نیز با توجه به موقعیت جغرافیایی، بوکنها به چند دسته تقسیم میشوند. هرکدام از این نوع بوکنها بر اساس ساختار کاربردی آن در دل زمین تعبیه میشوند. بوکنهای چوپانی با توجه به موقتی بودن و فقط نگهداری از دام ساختار خاص خود را دارند. شاید چوپان به مدت چند ماه از آن بهره نبرد و بعد با توجه به نبود علوفه در دشت به مکان دیگر مهاجرت کند. بوکنهای انسانی که شاید قدمت آن بهپیش از تاریخ هم برسد معمولاً در حاشیه رودخانههای فصلی حفر شدهاند. این نوع بوکنها با توجه به اینکه محل استقرار بشر بوده از ساختار معماری بهتری برخوردار هستند. در این مقاله به سبب اینکه رویکرد ما بوکنهای مقنیها میباشد به بررسی بیشتری در این حوزه پرداخته شده است. اگرچه از نظر کالبدی و کارکردی بوکنهای مقنیها را میتوان گونهای از بوکنهای سکونتی محسوب نمود ولی بهواسطه موقتی بودن سکونت در این فضاها یک سری اقتضائات و ویژگیهای معماری خاص خود را دارند که در این مقاله بدان پرداخته میشود.ناگفته نماند برخی از قناتهای روستایی یا قناتهایی که طول کوره آن خیلی بلند نیست بوکن دائمی دارند و همواره مقنیها برای استفاده و پیشکارکنی از آنها بهره میبردند. بوکنهای چوپانی و بوکنهای مقنیها از جمله شاخصترین بوکنهایی موردی شهرستان اردکان یزد هستند که در این مقاله به اقتضا بدان پرداخته میشود. [1]- بوکَن (بروزن سوزن)
Bukan in Iranian architecture has several applications. Geography and environment determine bukan’s structure. In Yazd province, according to geographical location, bukans are divided into several categories. Each of these types of bukans is based on its functional structure in the heart of the earth. The shepherds' bukans, according to the temporary nature and just keeping the livestock, have their own specific structure. Perhaps the shepherd did not benefit from it for several months and then migrated to another place due to the lack of forage in the plain. Human bukans, dating back to history, are usually excavated on the edge of the rivers. These types of bukans have a better architecture because of the location of human settlements. In this article, due to the fact that our approach is the bukans of the Qatqans, we have studied more in this subject. Although in terms of the physical and functional nature of the bukans of Qantas can be considered a kind of residence. But due to the temporary residence of these spaces, there are a number of specific architectural requirements and features that are discussed in this article. It goes without saying that some rural qanats or qanats with a long stream been used for pre-utilization and for living for days when the moqanians work in qanat. The shepherd's bukan and moqanians bukan are among the most prominent cases in the city of Ardakan, Yazd, which are discussed in this article as appropriate.
https://qjik.atu.ac.ir/article_9402_fd16c8ebb409569253bafd883a14c95b.pdf
بوکن [سرپناه]
مقنی
ردهها
چوپان
حفر
Bukan
Moqani
Plain of Ardakan
Architecture
per
دانشگاه علامه طباطبایی
دو فصلنامه دانش های بومی ایران
2345-6019
2538-2543
2017-09-23
4
8
195
238
10.22054/qjik.2017.8032
8032
Research Paper
پَنگ، پَنگگو و پَنگخانه (جستارهایی از تقسیم آب سنتی در شهرستان بُرخوار)
A Research of Traditional Water Division in Borkhar Area
محمدعلی ایزدخواستی
mahoornet@yahoo.com
1
ناصر حق شناس
nasser.haghshenas@yahoo.com
2
اسدالله عبدلی آشتیانی
ashtiani46@yahoo.com
3
کارشناس ارشد
کارشناسی ارشد تاریخ
پژوهشگر حوزه اسناد و دانش های بومی ایران
پَنگان یا فنجان متشکل از جامی مسی یا برنجی است که در ته آن سوراخ ریزی تعبیه شده و آن در ظرف بزرگی که از آب پرشده قرار میگیرد و آب از سوراخ جام به داخل آن هدایت میشود تا در نهایت جام غرق شود. به پر شدن یک جام به اصطلاح یک پنگ گفته میشود. این سنتیترین شیوه زمانبندی در نزد ایرانیان است که بیشک عمری به قدمت قنات دارد. شخصی که این کار را انجام میدهد پنگگیر یا پنگگو نام دارد و به محلی که در آن این تقسیم آب صورت میگیرد، پنگخانه گفته میشود. اگرچه راجع به پنگان و اصطلاحات آن در اکثر نقاط این سرزمین کارهای ارزندهای صورت گرفته است، اما به شخص پنگگو، پنگخانه و اسناد محلی و روستایی کمتر پرداخته شده است. بهراستی پنگگو چگونه انتخاب میشده است؟ او چگونه کشاورزان را از نوبت حقابه خود مطلع میکرده است و آیا او میتوانسته در برخی مواقع پنگخانه را ترک کند؟ پنگخانهها در کجای مزارع قرار میگرفتهاند و کاربرد آنها چه بوده است و هماکنون چند پنگخانه در کشور وجود دارد؟ دلایل اختلاف مدتزمان پنگ به دقیقه در یک مکان در دو قنات نزدیک به یکدیگر چیست؟ چگونه است که پنگ و تعداد آن در قبالههای ازدواج (شهرستان برخوار) ذکرشده است؟ و آیا اسناد محلی و روستایی (مصالحهنامهها، قبالههای ازدواج و...) میتوانند ابزاری برای بهتر درک کردن پرسشهای پیش رو باشند؟ این پژوهش با مراجعه به منابع کتابخانهای و اسناد معتبر محلی و به صورت میدانی و مصاحبه شفاهی با کشاورزان خبره محلی و آخرین بازماندگان پنگگو که روزگاری در پنگخانهها پنگگیری کرده و آن ایام را به یاد دارند و بررسی آخرین پنگخانههای موجود تدوین یافته است
Pângan or cup is made of copper or brass, and has a small hole at its bottom. It could be placed in a large container filled with water, and water from the cup hole to it in order to finally dip the cup. When the Pâng filled, it called one “Pâng”. This is the most traditional timeline for the Iranians, which undoubtedly has a lifetime of Qanat. The person who does this is called “Pângir” or “Pângu”, and the place is called the Pângkhaneh. Though Pângan and its terms have been important effect on the local cultures, but in the rural documents have been less paid. Indeed, how was the Pângu selected? How did the farmers know about their quota? When could they leave Pângkhaneh at some point? Where were the locations of them? And what were their uses? And how many Pângkhaneh are in the country now? What is the difference between a place to another place in their Pâng? How did Pâng and its number mention in the marriage certificate (focus on Borkhar area)? And can local and rural documents _marriage certificate, etc._ be a path for better understand the issues ahead? This research is based on references to library resources and authentic local and field documents, and oral interviews with local farmers and the latest Pângu, who once reminded the Pângir and remember something about it, and discover and observe the latest available Pângkhaneh.
https://qjik.atu.ac.ir/article_8032_656089342610d95df4623f82c5347c30.pdf
پنگ
پنگگو
پنگخانه
اسناد محلی
بُرخوار اصفهان
Pâng
Pângu
pângkhaneh
Local documents
Borkhar
Isfahan