وحیده میرفخرایی؛ صمد سامانیان
چکیده
بررسی متمرکز ارزش‌های‌میراثی ارسی در جایگاه یکی از برجسته‌ترین عناصر معماری‌سنتی، از جمله موضوعاتی است که کمتر مورد توجه قرار گرفته‌است. شناخت هدفمند ارزش در حفاظت از آثاری نظیر ارسی که با دگرگونی شیوه‌زیست انسان معاصر، در معرض اضمحلال شاخصه‌های وجودی خود بوده، راهگشای سنجش مداخلات به‌منظور پرهیز از تحریف پیام‌های اثر و ...
بیشتر
بررسی متمرکز ارزش‌های‌میراثی ارسی در جایگاه یکی از برجسته‌ترین عناصر معماری‌سنتی، از جمله موضوعاتی است که کمتر مورد توجه قرار گرفته‌است. شناخت هدفمند ارزش در حفاظت از آثاری نظیر ارسی که با دگرگونی شیوه‌زیست انسان معاصر، در معرض اضمحلال شاخصه‌های وجودی خود بوده، راهگشای سنجش مداخلات به‌منظور پرهیز از تحریف پیام‌های اثر و برقراری تعامل با مخاطب است. در این راستا، نوشتار حاضر با هدف بازشناسی و تبیین ارزشهای ملموس و ناملموس ارسی برای نگاه‌داشت و انتقال آن‌ها به آیندگان صورت گرفته‌است. از این رو، در پاسخ به اینکه ضرورت احصاء ارزشهای ارسی چیست؟ و ارزشهای متعددی که حفاظت از ارسی را توجیه‌پذیر می‌کنند، کدامند؟، در پژوهشی کیفی به شیوه توصیفی‌تحلیلی، با جستجوی منابع کتابخانه‌ای به گردآوری اطلاعات پرداخته و با سامان‌دهی داده‌ها، ارزش مواریث‌فرهنگی در دو گروه کلی ملموس و ناملموس طبقه‌بندی شد. از پی آن، با تکیه بر تجارب و استنباط نویسندگان و بسط و انطباق نتایج حاصله با نمونه‌موردی، شناسایی ارزشهای ملموس: تاریخی، فنی، اقتصادی، کارکردی، علمی‌آموزشی، منحصربه‌فردبودن، قدمت و ارزشهای ناملموس: زیباشناختی، اجتماعی، فرهنگی، اعتقادی، احساسی و نمادین در ارسی صورت پذیرفت. تجمیع ارزشهای ارسی، مجالی است برای گردآوری بخشی از اطلاعات تاریخ‌معماری ایران که غفلت از آن، منجر به از دست‌رفتن این ارزش‌ها خواهد شد.
مریم دهقان؛ محمد ابراهیم زارعی
چکیده
ناحیة دینور در شرق استان کرمانشاه قرار گرفته است. ظاهر امروزی منطقه بیش از هرچیز، کشاورزی ماشینی را نشان می‌دهد. با این وجود، هنوز هم نشانه‌هایی از فعالیت‌های سنتی در گوشه وکنار آن مشاهده می‌شود. فراوانی گونه‌های بومی زنبورعسل به افزایش دانش انسان از این حشره و یافتن روش‌هایی برای بهره‌مندی بیشتر از آن انجامیده است. فرهنگ زنبورداری ...
بیشتر
ناحیة دینور در شرق استان کرمانشاه قرار گرفته است. ظاهر امروزی منطقه بیش از هرچیز، کشاورزی ماشینی را نشان می‌دهد. با این وجود، هنوز هم نشانه‌هایی از فعالیت‌های سنتی در گوشه وکنار آن مشاهده می‌شود. فراوانی گونه‌های بومی زنبورعسل به افزایش دانش انسان از این حشره و یافتن روش‌هایی برای بهره‌مندی بیشتر از آن انجامیده است. فرهنگ زنبورداری این ناحیه نتیجۀ توسعۀ چنین دانشی است. چگونگی این فرهنگ مهم-ترین پرسش این پژوهش است. براساس بررسی‌های اولیه، این فرضیه مطرح می‌شود که فرهنگ زنبورداری دینور به عنوان فعالیت اقتصادی مکمل انجام می‌شود. هدف اصلی این پژوهش، شناخت و معرفی این فرهنگ و راهکارهای حفاظت از آن است و ضرورت موضوع از آن‌جایی مشخص می‌شود که باورها، ارزش‌ها و شیوه‌های زنبورداران درپی مداخلات نابجای انسانی روبه فراموشی است و فرهنگ زنبورداری این ناحیه به زودی از بین می‌رود و یا با بهره‌مندی از شیوه‌های مدرن و همگون با سراسر جهان ادامه خواهد یافت، لذا بایسته است آخرین شواهد این فرهنگ معرفی شود. این پژوهش از نوع کیفی- توصیفی است و به شیوة میدانی، با بررسی روستاهای ناحیة دینور و ارتباط مستقیم با زیست‌بوم و شیوه‌های معیشت ساکنان این ناحیه انجام شده است. درپی بررسی، فعالیت‌های اقتصادی مانند زنبورداری سنتی شناسایی شد. پس از آن برای گردآوری اطلاعات از روش مشاهده و مصاحبة آزاد بهره برده و ثبت و ضبط اطلاعات به صورت صوتی- تصویری انجام و چرخة فعالیت زنبورداری، تقویم اقلیمی آن، سازه‌ها و اشیاء وابسته و مفاهیم مرتبط مورد بررسی قرار گرفت. مطالعات انجام شده در نقاط مختلف جهان نشان می‌دهد که زنبورداری سنتی نقش مؤثری در پایداری محیط زیست دارد از این‌رو پیشنهاد می‌شود که با توجه به توان‌های محیطی ناحیۀ دینور، تولید عسل ارگانیک با تلفیق شیوه‌های سنتی و مدرن در میان مناطق کوهستانی ترویج و تتمۀ فرهنگ زنبورداری این ناحیه به عنوان جاذبۀ بوم‌گردشگری معرفی شود.
