2
دانشیار گروه صنایع دستی/ دانشکده صنایع دستی/ دانشگاه هنر اصفهان
3
استادیار گروه صنایع دستی/دانشگاه هنر اصفهان / دانشکده صنایع دستی
10.22054/qjik.2022.59737.1260
چکیده
بر اساس شواهد موجود قدمت سفالگری در منطقه لار به دوره مس سنگی و هزاره چهارم قبل از میلاد می رسد. اشیاء سفالی این منطقه با هدف رفع نیازهای ضروری زندگی روزمره ساخته میشوند. لذا ضروری است که جهت حفظ و ثبت این هنر اقداماتی صورت پذیرد. هدف از این پژوهش کاربردی، مستند نگاری سفالگری شهرستان لار و بازشناسی ارزشهای بومی آن است که با کمک گرفتن از سفالگران قدیمی این منطقه به عنوان بخشی از فرهنگ سفالگری لار و استفاده از روش توصیفی برای محافظت از میراث فرهنگی منطقه و ثبت این میراث ارزشمند انجام شده است. این پژوهش درصدد پاسخ دادن به این سوالها است که سفالگری امروز لار به چه شیوههایی کار میشود و شامل چه فرمها، نقوش و کاربردهایی است؟ ویژگیهای فنشناسی، گونه شناسی سفالینه های منطقه، ابزارها، تزئینات، معرفی سفالگران فعال، اصطلاحات محلی و بومی رایج مربوط به حرفهی سفالگری این منطقه از جمله موضوعاتی است که در این پژوهش به آنها پرداخته شده است. نتایج تحقیق حاکیست که در گذشته فرمهایی مانند غُمب ، کوزهی چهل و چهار گوشه، قلیان بادهگیری و ... تولید میشده اما امروزه عمدهی تولیدات به سمت ساخت قلیان، سرقلیان، کوزههای آب و خمرههای نگهداری مواد غذایی سوق یافته است.
رحیمی نژادان, ریحانه, شفیعی, مهرنوش, & هاشمی, غلامرضا. (1400). بازشناسی ارزشهای بومی سفالگری منطقه لارستان با تاکید بر نوع سفال و روشهای ساخت. دو فصلنامه دانش های بومی ایران, 8(15), 279-327. doi: 10.22054/qjik.2022.59737.1260
MLA
ریحانه رحیمی نژادان; مهرنوش شفیعی; غلامرضا هاشمی. "بازشناسی ارزشهای بومی سفالگری منطقه لارستان با تاکید بر نوع سفال و روشهای ساخت". دو فصلنامه دانش های بومی ایران, 8, 15, 1400, 279-327. doi: 10.22054/qjik.2022.59737.1260
HARVARD
رحیمی نژادان, ریحانه, شفیعی, مهرنوش, هاشمی, غلامرضا. (1400). 'بازشناسی ارزشهای بومی سفالگری منطقه لارستان با تاکید بر نوع سفال و روشهای ساخت', دو فصلنامه دانش های بومی ایران, 8(15), pp. 279-327. doi: 10.22054/qjik.2022.59737.1260
VANCOUVER
رحیمی نژادان, ریحانه, شفیعی, مهرنوش, هاشمی, غلامرضا. بازشناسی ارزشهای بومی سفالگری منطقه لارستان با تاکید بر نوع سفال و روشهای ساخت. دو فصلنامه دانش های بومی ایران, 1400; 8(15): 279-327. doi: 10.22054/qjik.2022.59737.1260