نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسنده
استاد جغرافیای دانشگاه تربیت مدرس
چکیده
بی‌شک مهم‌ترین وظیفه در دامداری سنتی بر عهده چوپان است،زیرا بدون چوپان دامداری سنتی امکان ندارد. در سال‌های اخیر چوپان و به‌ویژه چوپان خوب نایاب شده است و به همین علت دامداری با مشکلاتی اساسی روبروست. نگارنده دامدارانی را می‌شناسد که به علت کمبود چوپان، دامداری را رها کرده‌اند. کسانی که با دامداری سروکار ندارند تصور می‌کنند که هرکس می‌تواند کار چوپان را بر عهده بگیرد و یا هر دامداری چوپان است؛ درحالی‌که ممکن است کسی جزو عشایر باشد و ۵۰ سال هم دامداری کرده باشد ولی «چوپانی» نداند؛چرا که چوپانی کاری ست تخصصی. وقتی چوپان ناوارد گله را هدایت کند، گوسفندمرگی،گرگ زدگی،کاهش کیفی و کمی شیر،روغن،پشم و پوست،گوشت و تخریب مرتع حتمی است.در دامداری سنتی چوپان نقش اجتماعی مهمی بر عهده دارد؛او واسطه‌العقد افراد محله (ملّه- مال-بینه) است. به‌طور سنتی چوپان یک ساله گرفته می‌شود. درست در موقع تشکیل گله و محله چوپان استخدام می‌شود و همه افراد محله می‌بایست مزد چوپان را به نسبت تعداد دام‌هایشان بپردازند. در این مقاله سعی شده است به مهم‌ترین تحول ایجادشده در روابط بین چوپان و مالکان گوسفندان، که پولی شدن مزد چوپان است، پرداخته شود .
کلیدواژه‌ها
)