نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسنده

پژوهشگر تاریخ اجتماعی و مدرس تاریخ دانشگاه علامه طباطبائی

10.22054/qjik.2023.41610.1153

چکیده

بر اساس شواهد و اسناد برجای‌مانده از ایران باستان، هنر رنگرزی و قالی‌بافی از گذشته‌های دور در ایران رایج بوده است و در دوره معاصر یکی از مهم‌ترین مراکز قالی‌بافی و رنگرزی ایران، استان اصفهان و شهر نائین بوده است. قالی نائین از شهرت بسیاری برخوردار است، زیرا از درخشان‌ترین مظاهر کاربرد رنگ‌های طبیعی و سنتی است و سهم بزرگی از شهرت خویش را مدیون این کیفیت است. رنگرزی در این منطقه با رنگ‌های طبیعی و سنتی انجام می‌گیرد که دارای اختلاف اندکی با سایر مراکز قالی‌بافی که رنگرزی‌های سنتی دارند، می‌باشد و باوجود برخی رنگ‌های شیمیایی که به‌صورت کمکی مصرف می‌شود هنوز رنگ‌های طبیعی در منطقه غالب است. در این مقاله به رنگرزی سنتی در روستای تاریخی جشوقان که در 40 کیلومتری نائین قرار دارد پرداخته ‌شده است. تا حدود 50 سال پیش این روستا دارای چندین واحد فعال رنگرزی سنتی بود و عمده شهرت این روستا به دلیل وجود واحدهای رنگرزی آن بود، اما در حال حاضر تنها 6 کارگاه رنگرزی در این روستا وجود دارد که 5 کارگاه دایر و فعال بوده و 1 کارگاه  نیمه تعطیل و رو به تعطیلی بود. این مقاله به‌صورت میدانی و با استفاده از اسناد کتابخانه‌ای انجام ‌شده است.
 


کلیدواژه‌ها

موضوعات