نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسندگان
1 گروه مطالعات تحلیلی و تطبیقی هنر اسلامی واحد تهران مرکزی دانشگاه آزاد اسلامی. تهران. ایران
2 گروه طراحی پارچه و لباس، واحد یزد، دانشگاه آزاد اسلامی، یزد، ایران
3 گروه فلسفه هنر، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران. ایران
چکیده
پارچه‌بافی در عصر صفوی به عنوان یکی از مشاغل مهم نقش بسزایی در اقتصاد، فرهنگ و شرایط اجتماعی جامعه ایران داشت. به دلیل حمایت دربار و حکام از آن، این پیشه با رشد و پیشرفت چشمگیری رو به رو شد. گسترش کارگاه‌های پارچه‌بافی حکومتی و گرد آوردن هنرمندان در این کارگاه‌ها سبب گردید تا منسوجات ارزنده‌ای از این دوره به یادگار بماند. این منسوجات اغلب برای تامین لباس درباریان، پرده‌های فاخر و روپوش مقابر سلطنتی به‌کار می‌رفت. منسوجاتی که به نظر می‌رسد امروزه دانش بافت‌آن‌ها مغفول مانده و پس از عصر صفوی به دست فراموشی سپرده شده است. بر این اساس، هدف این پژوهش بر شناسایی روش بافت یک نمونه پارچه‌های دوره صفوی که در موزه متروپولیتن نگهداری می‌شود، معطوف گشته است. تا شیوه بافت این پارچه را مورد تحلیل فنی دقیق و موشکافانه نماید. جمع آوری اطلاعات در این پژوهش به صورت کتابخانه‌ای و میدانی بوده است. برای نیل به این مقصود به روش توصیفی ـ تحلیلی انجام شده است.
یافته‌های این پژوهش نشان می‌دهندکه در این پارچه برای اجرای نقش پارچه شاهزاده و اسیر لزوماً در شیوه بافت از نوع اطلسی ـ دارایی استفاده شده است و شیوه اجرای نقش نیز به صورت قطاری(راپرت 1/2 عرضی چرخان) است.
کلیدواژه‌ها
موضوعات
)