نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسندگان
1 دانشیار جامعه شناسی دانشگاه علامه طباطبائی
2 دانش آموخته کارشناسی ارشد جامعه شناسی
چکیده
گرایش به سنت‌های درمانی دگرپزشکی، در مقام ارتقاء سلامت، پیشگیری و درمان بیماری مورد اقبال اقشار زیادی از کنش‌گران اجتماعی واقع‌شده است. هدف پژوهش شناسایی زمینه‌های ناظر بر گرایش به سنت‌های درمانی دگرپزشکی و مطالعه تجربه‌زیسته شهروندان تهرانی از مصرف رویکردها و رویه‌های سنت‌های درمانی دگرپزشکی است. داده‌یابی از طریق مصاحبه نیمه-ساختاریافته با 30 نفر از مراجعه‌کنندگان به مراکز دگرپزشکی شهر تهران، انجام پذیرفت. کاوش در تجربیات برمبنای روش کلایزی بود. چیستی زمینه‌های گرایش به سنت-های درمانی دگرپزشکی، ذیل مضامین «استیلای برساخت‌های اعتبارزدا از زیست‌پزشکی»، «مطالبه دگرطبیِ منبعث از فراگیری کرونا»، و «هم‌بوده‌پنداری پنهان زیست‌پزشکی با اقتصاد و سیاست»، و کشف وجوه سازنده تجربه‌زیسته بهره‌مندی از خدمات درمانی دگرپزشکی، با استعانت از مضامین «پیشگیری و درمان در قامت سبک زندگی»، «درمان کاربردی در معیت امر آلی و طبیعی»، «نامطلوب‌انگاری متکثرالوجه زیست‌پزشکی»، و «هویت‌آفرینی مؤثر مبتنی بر خود‌تحققی» پاسخ داده شد.آگاهی‌دهندگان پژوهش مزید بر مخالفت با پاره‌ای گفتارها و کردارهای سنت دگرپزشکی، همزمان، امتناع از تمسک محض به تبلیغات، و دوری جستن از مصادره به مطلوبِ عوامانه باورهای دینی و پنداشت‌های سنتی، و علمی‌تر شدن مناسبات پیشگیری، تشخیص، و درمان بیماری، و هم‌چنین، بسط حرفه‌ای‌گری در میان کارگزاران تخصصی را از مدخل‌های اصلی بازتولید سنت‌های دگرپزشکی، مزید بر گفتمان زیست‌پزشکی، می‌دانند.
کلیدواژه‌ها
موضوعات
)