نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی دکتری حقوق بین الملل عمومی، دانشکده حقوق و علوم سیاسی، دانشگاه خوارزمی تهران

2 دانشیار دانشکده الهیات دانشگاه اصفهان

10.22054/qjik.2025.82007.1434

چکیده

دانش سنتی گونه‌ای از علم و تجربه است که پس از سال‌ها تجربه‌اندوزی جوامع بومی و محلی در مناطق جغرافیایی معین حاصل‌شده است. با گسترش روز افزون مبادلات تجاری در عرصه بین المللی ضرورت حمایت از این دانش که حاصل دسترنج نسل‌های متمادی جوامع محلی‌و‌بومی است بیش ازپیش احساس می‌شود. با توجه به اهمیت حمایت از دانش سنتی، برخی ازکشورها (خصوصاً کشورهایی که منابع غنی دانش سنتی را در اختیار دارند)درحقوق داخلی خود اقدام به وضع قوانین‌و‌مقررات مربوط به‌حفاظت از دانش سنتی نموده‌اند. در کشور ما نیز با ایجاد شورای سیاستگزاری حقوق مالکیت فکری اقداماتی در زمینه ارتقاء حقوق مالکیت فکری ایجاد شده است. دانش سنتی کشور ما خصوصاً با توجه به تمدن کهن و گستره وسیع کشور نیازمند توجه جدی است و با توجه به ماهیت و ویژگی خاص دانش سنتی و قابلیت های حقوق مالکیت فکری ایران طراحی و ایجاد نظام خاص حمایت از دانش سنتی از ضرورت های جدی نظام حقوقی ایران است. در این پژوهش ضرورت و ویژگی های این نظام حمایتی مورد مطالعه قرار گرفته است.

کلیدواژه‌ها

موضوعات